Puppies, carnaval, Dengue, etc, etc ;)

Jeeeeeetje, time flies when you're having fun... het is echt!

Een week of twee na het laatste verslag heeft Mark zijn ontslag genomen bij Rotech. Ondertussen heeft hij zich verre van verveeld en eigenlijk kwam zijn werkloosheid erg goed uit, daar de hond van Ageeth bevallen was van een elftal Rottweilerpups. We hadden al beloofd dat we bij wilden springen indien nodig en dat is nodig gebleken. De eerste twee weken waren we dag en nacht vastgekluisterd aan de baringskist om te zorgen voor voeding; warmte; hygiëne en verdrukkingspreventie door mams. Heel heftig, maar de voldoening was groot toen er 11 lieve en stoere pups rondstoeien en -huppelen!
Als dank voor onze inspanningen zouden we een puppy mogen houden. Het zijn echt leuke beestjes, en hier op Aruba is het heel makkelijk een hond te houden, maar de toekomst staat verre van vast. En tsja.. een hond blijft een handenbinder.. LASTIG!! Uiteindelijk is ons hart toch gestolen en wel door Luuk! In het nest was dit het hondje met het paarse bandje. Het is een enorme schat, maar helaas hebben we er al een aantal dierenartsbezoeken erop zitten, daar Luuk bloedarmoede heeft. Meest waarschijnlijke, hier op aruba, is dat hij last heeft van een bacterie die door teken wordt overgedragen. Ondanks twee antibiotica-kuren hebben we nog steeds geen goede bloedresultaten, maar wel een vrolijke Luuk! Nu even aankijken en dan opnieuw bloedcontrole, dus graag iedereen fingers crossed!!
Naast de zorg voor deze pups heeft Mark zich bezig gehouden als manusje van alles, met klussen als electricien tot windsurfleraar voor vrienden. Mark leert veel, zowel op het praktische vlak van o.a. timmerman Theo, maar ook timemanagen; netwerken; de deur naar nieuwe klussen vinden en openen; etc. Daarnaast kijkt hij ook verder naar een baan met iets meer uitdaging voor het brein.. Inmiddels heeft hij een afspraak bij TNO in Nederland, wat i.s.m. Aruba streeft naar een kenniscentrum voor duurzame energie. Het is echt heel erg te hopen dat hij een rol kan gaan spelen in dit geheel, daar zijn aandacht al langer getrokken wordt door de duurzame energie. En op dit vlak valt er nog veel winst te behalen op dit eiland.

Het werk van Iris is inmiddels routine geworden, al leert ze nog veel bij over vooral de meer conservatieve behandelwijze. Niet dat dit nog veel toegepast wordt in Nederland, maar het kan geen kwaad om ook hier voldoende basis in te hebben.
Verder blijft het wel vol verrassingen aangaande de manier waarop er hier met personeel wordt omgegaan; het ontbreken van het teamgevoel met elk andere discipline wat er toe leidt dat je het gevoel krijgt flink op je ´hachie´ te moeten letten. Positiviteit onderling is ver te zoeken, en als je iets verkeerd doet krijg je dit en plein public te horen. Dit alles wordt gelukkig zeker gecompenseerd door de in het algemeen veel lievere patienten (waar we het uiteindelijke allemaal voor doen) en een ontzettende goede directe collega. Feedback is makkelijk te geven, waardoor er een heel open samenwerkingsrelatie is.
Zo houden we het zeker nog een tijdje vol!

De lange regenperiode heeft ervoor gezorgd dat er veel muggen zijn, waardoor er veel gevallen zijn van Dengue, oftewel knokkelkoorts. Helaas heeft een besmette mug ook Mark te pakken genomen, met als gevolg een heel zieke Mark.
Er was een moment dat er gesproken werd over opname in het ziekenhuis, omdat Mark nog weinig witte bloed lichaampjes had en dus erg vatbaar zou zijn voor andere infecties. Maarre waar moet je níet zijn met een lage weerstand.. juistem.. in het ziekenhuis! Na een liter infuus kon Mark gelukkig mee naar huis, onder 'verpleegkundig' oog (hoewel allang geleden ;)) van Iris.
Toen nog geen week later een man van 31 overleed aan de gevolgen van Dengue, was dit toch wel dubbelop heftig! Niet te onderschatten ziekte! Achteraf hadden we ons nog wel drie keer bedacht om zo 'nonchalant' naar huis te gaan.. al stelt het gerust dat de kwaliteit van zorg thuis gemiddeld pittig beter was dan in het ziekenhuis alhier!

Ondanks het feit dat we door de Dengue een aantal grote carnavalparades gemist hebben, zijn we toch getuigen geweest van een prachtige avond- en dagparade. Het is hier een heel groot feest, waar heel veel geld in om gaat. De kleding, de praalwagens, de beste bands van het eiland... geld noch moeite worden gespaard en dat voor bijna 3 maanden lang: elk weekend! Leuk te zien dat zo'n feest het gevoel van gemeenschap zo vergroot.. soort WK-voetbal-gevoel in Nederland.
We hebben al besloten volgend jaar mee te lopen in de parades.. samen met Ageeth; Theo en meiden die terug zullen komen voor het feest!
Dussuh.. effe geen muggen volgend jaar ALSTUBLIEFT!

Een ander virus, wat ons beiden te pakken heeft, is het salsa-virus. We hebben elke zondag les bij ArubaSalsa en het beginnersdiploma is binnen.. op naar die van semi-intermediate! Elke woensdagavond is er live salsa-muziek op de palmpier bij de Bugaloe-bar, waar we onze pas ingestudeerde stapjes kunnen oefenen. Hier is het niet bij gebleven, want ja ja ook in Cuba hebben we een lesje meegepikt en, na enig aarzelen van Iris d´r kant, geoefend op een authentiek pleintje in Trinidad!

Niet alleen de salsa, maar ook de rest van Cuba was top!! Sjee wat een land van contrasten! Havana is een immens groot museum vol overblijfselen uit de koloniale tijd. Prachtige huizen, pleintjes, een burcht, ga zo maar door! Maar wat een puinhoop!! Onderhoud/renovatie staat duidelijk niet hoog op Fidels ranglijstje! De mensen zelf zijn blij dat ze hun hoofd boven water kunnen houden, dus ook zij zorgen niet voor hun leefomgeving. Dit in tegenstelling tot het onderhoud van hun auto's, yep die dikke Amerikanen uit de jaren '50! 9 van 10 klinkt dan ook niet meer origineel, omdat de motor meestal al vervangen is door die van een hoestbui op wielen... de Lada. En wij Europeanen maar klagen over FIJNstof! Maarre daarnentegen is er hier al heel lang geen gloeilamp meer te vinden... Green, green Cuba!;)
Bijzonder is dat de benzineprijs hier bijna net zo hoog is als in de westerse wereld... echt bizar hoog voor de lokale bevolking, wat ervoor zorgt dat zelfs als je een auto hebt het vervoer hiermee te duur is. Jammer.. want de snelweg die er ligt is redelijk goed onderhouden en overal driebaans. Nou ja, bijna overal want de Russen, de bouwers dus, zijn bij het vallen van de USSR zo halsoverkop vertrokken dat de ´terug-snelweg´ op sommige plaatsen in de rietvelden stopt. Hier wordt de ´heensnelweg´ als tweerichtingsverkeer gebruikt.
UNESCO heeft gelukkig de historische waarde van de prachtige koloniale steden van Cuba wel in kunnen schatten, dus worden deze ten dele gerenoveerd naar de originele staat. Het moet echt een en al pracht en praal zijn geweest in die tijd!
De armoede heeft ook zijn weerslag op de mensen. De eigenlijk heel gastvrije bevolking is zo behoeftig, dat ze ongegeneerd is geraakt de toerist geld loshandig te maken. Van elke seconde gevraagd te worden of een taxi nodig is tot een geschiedenisleraar die wel een leuk authentiek restaurantje weet en zichzelf voor de gelegenheid alvast uitnodigt, uiteraard op onze kosten! :) Begrijpelijk, maar het werkt wel erg vermoeiend en op de zenuwen!
De natuur is waanzinnig.. mooie witte stranden met een heldere turquoize zee, een herbepland ´oerwoud´ waartussen de resten van de koffieplantages terug te vinden zijn, maar ook de rode aarde waar de koffie en de tabak op geteeld wordt. In het hier en nu, waarin de mensheid bijna naar Mars kan, ploegen de boeren van Fidel hun land nog met ossen, volledig afgericht en wel.
Een bijna te grote stap terug in de tijd om te nemen voor ons!
Na een heerlijk laatste dag op een boot, met diepzeevissen als uitdaging, begon onze weg terug naar Havanna en uiteindelijke Aruba.
We hebben het tot het einde spannend gehouden, door in tijdnood te komen door een prachtige, maar veel te lang durende, tussendoor-bergweg terug te nemen. Toen dit nog niet genoeg was raakten we door zuinigheid ook nog eens in benzinenood, wat ons een omweg van 14 km, met kromme tenen, opleverde! Toch de auto, met de juiste en voldoende benzine, geheel niet op tijd, in kunnen leveren! Pfieww! Eigen vervoer is achteraf altijd top, maar op dat moment...
Al met al een aanrader!
Beeldverslag:
https://picasaweb.google.com/mvvanbeek/Cuba_2011?authkey=Gv1sRgCM6ZyMz0pc3fGg&feat=directlink

Terug op Aruba, back to reality, dus terug naar ons integratieproces! :) Tijd voor onze gezamelijke Papiamentoles! Zo dramatisch als de eerste cursus van Iris was, zo goed was deze! Er werd veel in- en doorgegaan op de vragen waar de mensen in de praktijk tegenaan liepen, dus erg leerzaam!
Voor Mark was dit de eerste stap om uit een brei aan woorden enigszins zinnen op te gaan maken en langzaam de woorden te gaan ontrafelen. De snelheid van spreken en daarmee het half inslikken van de worden maakt het niet makkelijk, maar we komen ergens! De toets hebben we beiden met vlag en wimpel gehaald, dus Arucamba´s in de maak! ;)

De wind is gelukkig alweer een heel tijdje terug, dus reden genoeg voor Mark om nog een klein aantal lessen te hebben genomen en inmiddels al prima zelf over de zee kan vliegen. Echt top!De kite van Mark is enige aanpassingen en een reparatie toe aan zijn eerste wedstrijd, www.hiwinds-aruba.com, weliswaar niet onder leiding van Mark, maar toch! :)
Iris is toch iets minder enthousiast gebleken, dus zij houdt het liever bij tennis. Met Mark, Ageeth en een poortarts Erlijn hebben we elke week les en we proberen steeds vaker een wedstrijdje met elkaar te spelen.

Naast deze activiteit is het hier echt heeerlijk om met Luuk te wandelen, die eíndelijk groen licht heeft gekregen nu hij zijn vaccinaties allemaal heeft gehad. Omdat hij nog zo jong is mag hij niet te lang lopen, wat erop neer komt dat hij delen van de wandeling gedragen moet worden.. Pff ruim 16 kg op je arm, gelijk een goede krachttraining!
Voor Iris voldoende compensatie voor het kiten. :)

Naast Vincent en Syl hebben we nog mogen genieten van de aanwezigheid van Bastiaan, Calluna, Otto, Jeanne Marie, Jeroen en Suus, maar ook van Roos! Het is echt heerlijk om mensen uit Nederland te ontvangen.. even weer oud en vertrouwd! Daarbij is het ook erg leuk om je nieuwe leven hier te laten zien. Via dit medium kom je een heel eind, maar toch mist er wat beeld en geluid!
Het eerstvolgende bezoek, wat samen met Mark, hierheen komt zijn tante Lien, Marieke en Jouke! Ontzettend veel zin in 22 juni!

Met twee lamme handen van het typen stop ik met dit verslag, op naar de volgende! ( over een half jaar! :) )

Ook de foto´s van het leven op Aruba hebben we weer samengevat op Picasa:
https://picasaweb.google.com/mvvanbeek/Aruba_Album?authkey=Gv1sRgCP3-kKGLn_bjSQ&feat=directlink

Dikke groeten uit het warme Aruba!

Ayo!!!